Σημασία εφαρμογής του οξειδίου του βισμούθιου στη βιομηχανία επεξεργασίας νερού και υδρομεταλλουργίας Αφαίρεση ψευδαργύρου

Οι κίνδυνοι των ιόντων χλωρίου στο νερό περιλαμβάνουν κυρίως τις ακόλουθες τέσσερις πτυχές:
1. Επηρεάζουν τη βλάστηση και την ανάπτυξη των καλλιεργειών: Όταν η συγκέντρωση των ιόντων χλωρίου στο νερό άρδευσης φτάσει τα 142-355 mg/L, ορισμένες καλλιέργειες δεν μπορούν να συνθέσουν πρωτεΐνες, γεγονός που θα θέσει σε κίνδυνο την κανονική ανάπτυξη της βλάστησης και των καλλιεργειών. Όταν η συγκέντρωση μάζας των ιόντων χλωρίου είναι μεγαλύτερη από 355 mg/L, οι περισσότερες καλλιέργειες και η βλάστηση θα δηλητηριαστούν και θα θανατωθούν.
2. Διάβρωση: Τα ιόντα χλωρίου στο διάλυμα μπορούν να καταστρέψουν το φιλμ παθητικοποίησης στην επιφάνεια των μετάλλων και των κραμάτων σε διάφορους βαθμούς, προκαλώντας διακοκκώδη διάβρωση, διάβρωση ρωγμών και διάβρωση με κοιλότητες κ.λπ., επηρεάζοντας την κανονική λειτουργία του βιομηχανικού εξοπλισμού και προκαλώντας κινδύνους για την ασφάλεια.
3. Τοξικές επιδράσεις: Όταν η συγκέντρωση του χλωρίου στο νερό είναι υψηλότερη από 100 mg/L, οι άνθρωποι μπορεί να δηλητηριαστούν σε διάφορους βαθμούς μετά το φαγητό, επηρεάζοντας τον φυσιολογικό μεταβολισμό. Όταν η περιεκτικότητα σε χλώριο ήταν πάνω από 8 g/kg, τα χαρακτηριστικά βιολογικής λειτουργίας και ποικιλότητας και η δομή της μικροβιακής κοινότητας στο έδαφος θα άλλαζαν σημαντικά. Όταν το ιόν χλωρίου στο νερό ξεπεράσει τα 500 mg/L, ένας μεγάλος αριθμός ψαριών θα πεθάνει.

4. Επηρεάστε την κανονική ζωή του κτιρίου: Όταν η περιεκτικότητα σε ιόντα χλωρίου στο σκυρόδεμα είναι υψηλή, οι ράβδοι χάλυβα σε αυτό θα διαβρωθούν, το σκυρόδεμα θα διασταλεί και θα χαλαρώσει, μειώνοντας την αντίσταση στη χημική διάβρωση, την αντοχή στη φθορά και την αντοχή του και καταστρέφοντας την κτιριακή δομή.

Οι κίνδυνοι των ιόντων χλωρίου στην τήξη ψευδαργύρου περιλαμβάνουν κυρίως τις ακόλουθες πτυχές:
1. Η ύπαρξη ιόντων χλωρίου επηρεάζει την κανονική πρόοδο της διεργασίας ηλεκτρονίκνωσης ψευδαργύρου, η οποία όχι μόνο εντείνει τη διάβρωση της ανόδου του μολύβδου, αλλά επίσης καθιστά δύσκολη την απογύμνωση του ψευδαργύρου κατά τη λειτουργία ηλεκτρονίκωσης.
2. Η αύξηση της κατανάλωσης ισχύος της ανόδου του μολύβδου οδηγεί επίσης σε αύξηση της περιεκτικότητας σε μόλυβδο της καθόδου ψευδάργυρου. η αύξηση του χλωρίου πάνω από τη δεξαμενή του ηλεκτροδίου επιδεινώνει τις συνθήκες λειτουργίας και επηρεάζει σοβαρά την υγεία των εργαζομένων. Σύμφωνα με τις απαιτήσεις της διαδικασίας, η περιεκτικότητα σε ιόντα χλωρίου στο διάλυμα ψευδαργύρου κατά τη διάρκεια της ηλεκτρόλυσης θα πρέπει να ελέγχεται κάτω από 200 mg/l για να διασφαλιστεί η ομαλή πρόοδος της παραγωγής, διαφορετικά θα φέρει μεγάλη ταλαιπωρία στην ηλεκτροδότηση του ψευδαργύρου και θα επηρεάσει σοβαρά την ηλεκτρολυτική την αποτελεσματικότητα της ηλεκτρολύσεως ψευδαργύρου και την ποιότητα των προϊόντων ηλεκτρολυτικού ψευδαργύρου.


Παρούσα εισαγωγή τουοξείδιο του βισμούθιουδιαδικασία αποχλωρίωσης στα λύματα
1. Η μέθοδος οξειδίου του βισμούθιου είναι ότι μετά την προσθήκη αντιδραστηρίου οξειδίου του βισμούθιου στο αρχικό διάλυμα, τα ιόντα βισμούθιου που σχηματίζονται υπό όξινες συνθήκες θα υδρολύονται με ιόντα βισμούθιου και ιόντα χλωρίου εντός ορισμένου εύρους pH για να σχηματίσουν αδιάλυτα ιζήματα οξυχλωριούχου βισμούθιου για την απομάκρυνση του διχλωριούχου οξειδίου. στην αρχική λύση. Χλωριούχο.
2. Με αυτή τη μέθοδο διαδικασίας αφαίρεσης χλωρίου, το οξείδιο του βισμούθου μπορεί να χρησιμοποιηθεί επανειλημμένα για καθαρισμό, εξοικονομώντας κόστος παραγωγής


Πώς να χρησιμοποιήσετε λοιπόνοξείδιο του βισμούθιουγια να αφαιρέσετε το χλώριο στην υδρομεταλλουργία ψευδαργύρου; Τώρα, θα εισαγάγω τις μεθόδους αφαίρεσης χλωρίου στην υδρομεταλλουργία ψευδαργύρου σε αυτό το στάδιο, συμπεριλαμβανομένης κυρίως της πλύσης με αλκάλια, της μεθόδου σκωρίας χαλκού, της μεθόδου ανταλλαγής ιόντων και ούτω καθεξής. Τα υλικά που χρησιμοποιούνται στο σύστημα παραγωγής είναι αναθυμιάσεις οξειδίου του ψευδαργύρου που παράγονται από κλιβάνους τήξης μολύβδου. Τα υλικά περιέχουν σχετικά υψηλό μόλυβδο, που φτάνει περίπου το 40%, και μέρος του φθορίου και του χλωρίου στους καπνούς έχει τη μορφή αδιάλυτων ουσιών όπως PbF2 και PbCl2. Όταν χρησιμοποιείται ανθρακικό νάτριο (ή υδροξείδιο του νατρίου) για αλκαλικό καθαρισμό, ο ρυθμός απομάκρυνσης του χλωρίου μπορεί να φτάσει μόνο περίπου το 30%, το οποίο αποτυγχάνει να επιτύχει το επιθυμητό αποτέλεσμα. όταν χρησιμοποιείται σκωρία χαλκού για την απομάκρυνση του χλωρίου, λόγω των χαρακτηριστικών του υλικού, ο καπνός του οξειδίου του ψευδαργύρου βασικά δεν περιέχει χαλκό, επομένως είναι απαραίτητο να συμπληρωθεί μεγάλη ποσότητα θειικού χαλκού και σκόνης ψευδαργύρου για να δημιουργηθούν οι συνθήκες για αποχλωρίωση της σκωρίας χαλκού. με αποτέλεσμα υψηλό κόστος αποχλωρίωσης και όταν η σκωρία χαλκού επιστρέφεται σε χρήση, η επίδραση αποχλωρίωσης της σκωρίας χαλκού είναι ασταθής λόγω παραγόντων όπως η αποθήκευση και η οξείδωση της σκωρίας χαλκού για μεγάλο χρονικό διάστημα. Όταν χρησιμοποιείται η μέθοδος ανταλλαγής ιόντων για την απομάκρυνση του χλωρίου, μόνο το 50% του χλωρίου μπορεί να αφαιρεθεί, επειδή το υλικό περιέχει σχετικά υψηλό χλώριο και η μέθοδος ανταλλαγής ιόντων δεν μπορεί να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις ηλεκτρολυτικού ψευδαργύρου για ιόντα χλωρίου. Ταυτόχρονα, η αναγέννηση της ρητίνης καταναλώνει πολύ νερό και παράγει πολλά λύματα.


Χρησιμοποιώνταςοξείδιο του βισμούθιουγια την απομάκρυνση του χλωρίου μπορεί να επιτύχει τα ακόλουθα χαρακτηριστικά
1. Το αποτέλεσμα αφαίρεσης χλωρίου είναι σταθερό, βασικά διατηρείται σε περίπου 80%.
2. Κατά την αφαίρεση του χλωρίου, το οξείδιο του βισμούθιου μπορεί επίσης να αφαιρέσει το 30%-40% του φθορίου, το οποίο παρέχει ευνοϊκές συνθήκες για την κανονική λειτουργία της ηλεκτρόλυσης.
3. Κατανάλωση κύριων αντιδραστηρίων Από την άποψη της βιομηχανικής εφαρμογής, στη διαδικασία χρήσης οξειδίου του βισμούθιου για την απομάκρυνση του χλωρίου, η μοναδιαία κατανάλωση ψευδαργύρου ανά τόνο καυστικής σόδας είναι 66 kg/t και η μοναδιαία κατανάλωση ψευδαργύρου ανά τόνο βασικού ψευδαργύρου Το ανθρακικό είναι 60 kg/t. Η μονάδα κατανάλωσης νερού είναι 2 m3/t, η κατανάλωση αντιδραστηρίων είναι μικρή, η ποσότητα των λυμάτων που δημιουργείται είναι μικρή και ουσιαστικά δεν υπάρχει απώλεια ψευδαργύρου. Το οξείδιο του βισμούθου είναι μια εφάπαξ είσοδος και μπορεί να χρησιμοποιηθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα. Μετά από μακροχρόνια λειτουργία, το αποτέλεσμα αφαίρεσης χλωρίου έχει μειωθεί. Αυτό συμβαίνει επειδή άλλες ακαθαρσίες υπερβαίνουν το πρότυπο. Μετά τη διαδικασία αφαίρεσης ακαθαρσιών, μπορεί να ανακυκλωθεί και να μπει ξανά στο σύστημα και το αποτέλεσμα είναι ακόμα πολύ καλό.